Vaatwastabletten, je meent het!

Wij hebben hier downtown een winkelcentrum en toen dat een jaar geleden geopend werd, deelde ze iedere dag, producten uit.

De zandacademie

" De humor leg op straat Meneer Sonneberg.." sprak Toon Hermans.
Het geld ligt OOK op straat, overal valt te geld verdienen alleen je moet het net als meneer Sonneberg wel weten te zien. De zilveren draden tussen het goud, die goudklompjes in de rivier glinsterend tussen het zand...

Welkom in de wereld van zandsculpturen! Kopt de site : http://www.dezandacademie.nl/
De Zandacademie is een zelfstandige organisatie die zich ten doel stelt om zandsculptuuractiviteiten te ontwikkelen en uit te voeren. Vanuit het kantoor in Zoetermeer werkt een toegewijd team van experts om iedere vorm van interesse te sturen naar realiseerbare zandsculptuurprojecten.
Jaja DAT klinkt super! In Scheveingen of op locatie kun je aan teambilding doen.
Twee en een half uur SAMEN in de grote zandbak spelen.

Ik heb het van de week staan te bekijken vanaf de boulevard in Schevingen, een groepje oh-zo gemotiveerde teambuilders en het was een ware reflectie van het werkelijke kantoor leven...
De helft was aan het scheppen en de andere helft stond erbij en keek ernaar.
De catering wordt verzorgd door de aangrenzende beachclub, hoe handig!
Beach Company Scheveningen is een authentiek, houten paviljoen op het Scheveningse strand en heeft al meer dan 50 jaar ervaring in het ontvangen van kleine en grote gezelschappen.
Ja dat zal best, en misschien is het zelfs ook wel een goed idee..

Zo blijkt maar dat niet alleen gebakken lucht maar zeker ook geschept zand tot omzet leid want zeg nou zelf, na gedane arbeid is het goed rusten en samen in een zandbak spelen verbroederde jaren geleden al.
De combinatie van entertainment, teambuiling en lekker eten in een gezellige omgeving.
Wind door je haren, schepje , emmertje ..beetje vies worden: een ek-la-tant success!
IK meld me aan!

Help mijn man heeft (g)een hobby

Ik verbaas me over de ranzige programma's die tegenwoordig voorbij komen.
"Help ! Mijn man is een klusser." levert dan tenminste nog een opgeruimd huis op maar "Help mijn man heeft een hobby" moet waarschijnlijk de verwijdering en de kloof tussen man en zijn gezin weer goedmaken, overbruggen.
Tuurlijk! DAT gaat lukken! Ik zie het al helemaal voor me : eerst verkiest Vader zijn duiven en dam-team boven zijn krijsende kinderen en zijn klagende vrouw. Maakt niet uit wat het is : als hij maar weg kan van dat huiselijk geweld. Maar dan komt "de Nanny "en hervormt de kinderen en moeder krijgt een tevredenheidscursus gecombinneerd met een operatie aan het gat in haar hand..
...en kijk : Vader gaat na het gezamelijk eten aan den tafel (waar hij het vlees snijd) nog met de kinderen naar de speeltuin waarna hij ze in bad/bed doet.
Lachend tracteert hij "Moeder" op een schalkse tik tegen haar billen nadat ze samen de afwas hebben gedaan en met een lekker bakkie koffie aan de keukentafel schuiven voor een spelletje scrabbel.

Ze kunnen beter een programma maken : "Help mijn man/vrouw heeft GEEN hobby!"
Mijn man/vrouw is een zoutzak die alleen op de bank kan hangen na zijn werk. Een ongeinterresserd bal gehakt die te dik is en niet vooruit te branden is.
DAT zou toch geweldige sentatie TV opleveren. Mijn man/vrouw kan twee dingen tijdens het TV kijken : eten en scheten laten...hahahaha
EN daarna gelijk de rijdende scheidings-rechter en de relatieterapeut ertegenaan, gesponsord door de Nationale Nederlanden.
Alle voors en tegens van de scheiding. Moeder moet weer gaan werken, vader moet leren koken en schoonmaken. Nee, deze vorm van samenleven kent toch zijn voordelen, OOK voor de overheid...;o)
Dus "Help mijn man heeft een hobby" wordt voor mij geen "thuisblijvertje" zeg maar..
dag dag
Caroline

Belazerd in Rome, een uitzondering.

De taxi stopte op een beetje vreemde plaats voor het hotel, we moesten maar snel uitstappen zei de taxichauffeur want we stonden daar in de weg... De rest van het gevolg deed dat inderdaad en ik bleef alleen achter op de voorstoel.
Het ritprijs was elf euro tien. Ik pakte mijn knip en ontdekte alleen twee briefjes van 50 een briefje van 5 en wat munt geld.
Niet genoeg om aan het bedrag te komen.
Ik pakte een briefje van 50, knisperde ermee tussen mijn vingers om te zorgen dat het er maar eentje was en gaf het aan de taxichauffeur.
Hij pakte het aan, deed het in zijn knip en omdat ik op het geld zat te wachten, pakte hij vliegensvlug een briefje van 10 en zei hard terwijl hij me dreigend aankeek:"Je gaf me een briefje van 10!"
Het is goed zo zei hij en ik zei : "nee, ik geef je 50 euro, ik wil wisselgeld!"
Het is goed zo, stap uit en hij zette de taxi in beweging.
Voor ik het wist stond ik naast de taxi, 40 euro armer en een illusie rijker.
Verder is het de hele week goed gegaan en hebben we nog veel ritjes gemaakt dus een rotte appel in de mand verpestte in dit geval niet de hele mand!

Het poortje van de doune

Ik was onderweg naar Portugal en stond op Schiphol te wachten in de rij om gecontroleerd te worden door de douane. Riem af, schoenen uit, vest uit, horloge af..je kent dat wel.
Voor mij stond een keurig ouder echtpaar, beetje oudbollig gekleed, maar zeker tegen de 80 waarvoor al deze handelingen niet geheel duidelijk waren dus ze keken naar de borden met instructies.
Er was een vriendelijke douane meneer die met veel geduld uit legde wat ze allemaal moesten afleggen. Net voordat hij de enorme handtas van mevrouw door de scanner liet verdwijnen vroeg hij : "Heeft u vloeistoffen bij zich?"

Mevrouw antwoordde stelling : Jazeker, 100 milliliter!
De douane meneer vroeg of hij even in de tas mocht kijken en dat mocht.
Hij viste daar met een enorme grijs op zijn gezicht 10 potjes met doorzichtige vloeistof uit, van die jampotjes die je tegenwoordig bij een buffet-ontbijt krijgt maar dan een grote soort...zeg maar 150 Ml.
Hij zetten ze naast elkaar en zei: "Mevrouw, DIT kan echt niet, dat zijn er veel te veel!"
Mevrouw zei : .....maar wij lusten onderweg OOK wel een borreltje..

Enfin, hij heeft er geloof ik 4 teruggestopt in de tas en de rest is richting vuilnisbak gegaan.
Ze lopen beide door het poortje, eerst Mevrouw en toen Meneer..
Bij meneer ging direct het poortje af , dus hij werd vriendelijk verzocht weer terug te gaan.
Daar vroeg de vriendelijk douane meneer of hij sleutels in zijn zak had, muntgeld...
Toen het antwoord ontkennend was liep hij weer door het poortje, weer gingen de lampjes branden.
Heeft u dan een kunstheup of een nieuwe knie?
Nee, zei de man, maar wel een pacemaker...
De douane mensen vielen bijna flauw van ellende en waarschuwde de man toch vooral op te letten omdat er wellicht na enige tijd wat onregelmatigheden zouden kunnen voorkomen en vertelde hem dat hij dat nooit maar dan ook NOOIT meer moest doen.
De man grijsde breed en zei: geeft niets hoor, mijn dokter zegt dat ik vlakbij een kernreactor kan gaan staan en dan gebeurt er nog niets!
Enfin, ze hebben hun spulletjes weer aangetrokken en meegenomen en terwijl de douane mensen hoofdschuddend tegen elkaar glimlachte zei de Mevrouw tegen de Meneer : Ik heb er lekker nog twee borrels stiekum in mijn broekzak gestopt!

getild deel twee

Nou, daar moet ik dus op terugkomen op die mening..
Want al was de kaas aan de prijs, hij smaakte voortreffelijk en erger nog we hebben er drie keer mee gedaan, ruim!
Dus fijne kaasboer, ik ben inmiddels vaste klant!

Til, tillen, getild...

Vanavond eten we pasta-ventieltjes met verse knoflook, verse peterselie, heerlijke olie uit Perugua en verse parmezaamse kaas, heerlijk en een all time favorite hier!!
Gisteren was de kwaliteit van de stukken voorgesneden parmezaanse kaas bij de Jumbo niet geweldig, beetje droog en veel korst dus William stelde voor naar even naar de overkant van de Jumbo te lopen waar een nieuwe winkel was geopend, met daarin een bakker, een grillmeneer met kip en kant-en-klaar, een bloemenboer, een groentenman en een kaasboer.
Goed excuus voor een excursie!
Terwijl ik en paar enorme heerlijk uitziende mango's van 99 cent afrekende bij de groentenboer liep William 3 stappen naar rechts naar de kaasboer.
Hij was de enige klant dus terwijl ik nog in de rij stond met mijn mango's liep hij briessend op me af..
W: Weet JIJ wat IK daar ( wijzend!) moest afrekenen?
W: vervolgt: ik wees een stukje aan zoals wij altijd hebben( puntje voor twee keer, zeg 3 ons ) , die man vroeg of hij het even grof zou schaven op de machine en ik zei natuurlijk "JAh!....en ik dacht nog wat aardig! "
C: ik knik begrijpend en zeg: "nou, en wat is de schade...??"
W: zeven euro( verheft stem) ZE-VEN eu-ro en vijf cent( spreek nauwkeurig uit in lettergrepen) maar die kreeg ik kado: doe maar ze-ven-eu-ro zei hij...
C: EN, heb je dat betaald dan? ( glimlachend)
W: Ja, we moeten toch wat??? ( stopt zakje in pre-rollator)

Enfin, ik ga straks pasta maken en ik hoop dat het smaakt...
dag dag
Caroline( gaat niet meer naar deze kaasboer, laat dat duidelijk zijn....)