Belazerd in Rome, een uitzondering.

De taxi stopte op een beetje vreemde plaats voor het hotel, we moesten maar snel uitstappen zei de taxichauffeur want we stonden daar in de weg... De rest van het gevolg deed dat inderdaad en ik bleef alleen achter op de voorstoel.
Het ritprijs was elf euro tien. Ik pakte mijn knip en ontdekte alleen twee briefjes van 50 een briefje van 5 en wat munt geld.
Niet genoeg om aan het bedrag te komen.
Ik pakte een briefje van 50, knisperde ermee tussen mijn vingers om te zorgen dat het er maar eentje was en gaf het aan de taxichauffeur.
Hij pakte het aan, deed het in zijn knip en omdat ik op het geld zat te wachten, pakte hij vliegensvlug een briefje van 10 en zei hard terwijl hij me dreigend aankeek:"Je gaf me een briefje van 10!"
Het is goed zo zei hij en ik zei : "nee, ik geef je 50 euro, ik wil wisselgeld!"
Het is goed zo, stap uit en hij zette de taxi in beweging.
Voor ik het wist stond ik naast de taxi, 40 euro armer en een illusie rijker.
Verder is het de hele week goed gegaan en hebben we nog veel ritjes gemaakt dus een rotte appel in de mand verpestte in dit geval niet de hele mand!

Het poortje van de doune

Ik was onderweg naar Portugal en stond op Schiphol te wachten in de rij om gecontroleerd te worden door de douane. Riem af, schoenen uit, vest uit, horloge af..je kent dat wel.
Voor mij stond een keurig ouder echtpaar, beetje oudbollig gekleed, maar zeker tegen de 80 waarvoor al deze handelingen niet geheel duidelijk waren dus ze keken naar de borden met instructies.
Er was een vriendelijke douane meneer die met veel geduld uit legde wat ze allemaal moesten afleggen. Net voordat hij de enorme handtas van mevrouw door de scanner liet verdwijnen vroeg hij : "Heeft u vloeistoffen bij zich?"

Mevrouw antwoordde stelling : Jazeker, 100 milliliter!
De douane meneer vroeg of hij even in de tas mocht kijken en dat mocht.
Hij viste daar met een enorme grijs op zijn gezicht 10 potjes met doorzichtige vloeistof uit, van die jampotjes die je tegenwoordig bij een buffet-ontbijt krijgt maar dan een grote soort...zeg maar 150 Ml.
Hij zetten ze naast elkaar en zei: "Mevrouw, DIT kan echt niet, dat zijn er veel te veel!"
Mevrouw zei : .....maar wij lusten onderweg OOK wel een borreltje..

Enfin, hij heeft er geloof ik 4 teruggestopt in de tas en de rest is richting vuilnisbak gegaan.
Ze lopen beide door het poortje, eerst Mevrouw en toen Meneer..
Bij meneer ging direct het poortje af , dus hij werd vriendelijk verzocht weer terug te gaan.
Daar vroeg de vriendelijk douane meneer of hij sleutels in zijn zak had, muntgeld...
Toen het antwoord ontkennend was liep hij weer door het poortje, weer gingen de lampjes branden.
Heeft u dan een kunstheup of een nieuwe knie?
Nee, zei de man, maar wel een pacemaker...
De douane mensen vielen bijna flauw van ellende en waarschuwde de man toch vooral op te letten omdat er wellicht na enige tijd wat onregelmatigheden zouden kunnen voorkomen en vertelde hem dat hij dat nooit maar dan ook NOOIT meer moest doen.
De man grijsde breed en zei: geeft niets hoor, mijn dokter zegt dat ik vlakbij een kernreactor kan gaan staan en dan gebeurt er nog niets!
Enfin, ze hebben hun spulletjes weer aangetrokken en meegenomen en terwijl de douane mensen hoofdschuddend tegen elkaar glimlachte zei de Mevrouw tegen de Meneer : Ik heb er lekker nog twee borrels stiekum in mijn broekzak gestopt!

getild deel twee

Nou, daar moet ik dus op terugkomen op die mening..
Want al was de kaas aan de prijs, hij smaakte voortreffelijk en erger nog we hebben er drie keer mee gedaan, ruim!
Dus fijne kaasboer, ik ben inmiddels vaste klant!